Plog 13-10-2016

Wat deed ik vandaag?

Wauw, top saturatie in de ochtend. Blij met mijn nieuwe "speeltje". En het is tot nu toe helemaal geen obsessie, ik meet zo nu en dan om gewoon even te checken. Vaak klopt het ook met mijn eigen gevoel, zoals 's avonds als ik in bed ga liggen, dan voel ik me kortademig. Dan is ie ook 89, maar dat herstelt als ik dan weer even rustig lig.

Goedemorgen Chara!

Argh. Ik vind dit eigenlijk alweer veel te laat om nog in bed te hangen. Tijd voor een douche! en ja, daar ligt een stapeltje tissues met lekkere slijmpjes, dat gaat gewoon nog door, Orkambi of niet

Fris en fruitig. Nou ja, soort van. In ieder geval een zeer comfortabele outfit.

Tja. Omdat ik dan weer zo lang in bed lig gun ik mezelf geen tijd voor een groter ontbijt. Want Chara wacht op me. Niet handig. Maar de laatste tijd is uit bed gaan weer iets moeilijker.

Chara denkt er het hare van, moet ze nu ook nog sprayen voor we naar buiten gaan, really??

Ja, ik heb er ook niet veel zin in ofzo hoor!

So exciting! #zalando

#indelift #wezijnerklaarvoor #watismijnhoofdhiergroot #hashtag

Chara's favoriete uitraas-plek. En hoe kouder het wordt, hoe gekker ze doet. Hierna lopen we richting park, ik heb er zin in. Maar Chara niet, terug naar huis wil ze, eten! Vanmiddag weer een poging.

Lieve Eef. Gedurende de dag kijk ik vaak naar haar. Soms luister ik de liedjes die op haar crematie werden gespeeld. Dat is over het algemeen instant huilen natuurlijk. Dat klinkt heel dramatisch. Maar het is nodig. Het voelt gewoon alsof ze dan weer even dichterbij is. Verder hangt het ook als een donker wolkje boven mijn hoofd, ik heb minder zin in dingen, en denk steeds aan haar laatste momenten, hoe het gevoeld moet hebben. Oke. Stop it Sandy, stop it!

Postbode! Met mijn Zalando pakketje, en een doos waarvan ik niks weet, spannend!?

Niet echt. Apotheekzorg besloot mij spontaan zout te sturen, ik heb nog zat, nou ja, komt wel op hoor, daar niet van.

Dit is leuker! De trui links is geleverd in de verkeerde kleur, deze is ook leuk maar op de andere stond geen tekst, wat ik mooier vond. Ik pas hem toch even maar blijkt ook nog te klein, terwijl het een M is. Het t-shirtje en de andere trui zitten leuk! De blauwe trui gaat retour. 

Hier heb ik mijn rugtas volgeladen met pillen. 

Vervolgens fietsen we naar het ongezellige maar handige winkelcentrum, alwaar ze oa een grote Hema hebben. Remco loopt meestal meteen deze hoek in #bier

Ik zie spookjes-chips en deze, misschien voor sommigen wel bekend voorkomende, *kuch Irène kuch* trui. Voor 9 euro kan ik die niet laten hangen, en er ging ook nog eens 20% extra af, vanwege een kortingsbon, hoera!

Thuis bij blije Chara. Duidelijker werd de foto niet.

O ja. Bij Kruidvat had ik nog een voorraadje dextro ingeslagen, bij een hypo kun je niet zonder. Die potjes zijn nieuw, voor mij althans. Ik zeg handig! En nog met tien vitamines ook. Een hypo krijgen was nog nooit zo gezond.

Een pre-diner snackje. 

We hebben een eter, het is goede vriend M! Hij komt ook gezellig expeditie Robinson kijken. Wij zijn fan namelijk. Remco niet overigens, die vluchtte de kamer uit toen het begon. 

Tot de volgende blog of plog!

-X-

Eef.

Eef en ik!

Vijf jaar geleden leerde ik Eef kennen via CF-cafe. Een online CF ontmoetingsplek, zeg maar. Berichtjes werden lange mailtjes, en uiteindelijk zagen we elkaar for real op CF Beachdance 2012. Wat een lol hadden we daar, en o wat zopen we een boel van een of andere roze wodka, samen met lieve Rem. Sindsdien appten we haast dagelijks en belden we regelmatig. En met bellen waren we vaak zo twee uur bezig.
Er volgde hier en daar leuke dates, wat we goed moesten inplannen omdat we beiden toch niet al te veel energie hadden, en we nogal een eind bij elkaar vandaan woonden.

Zomaar wat toffe herinneringen:

De mini eenpersoons hotelkamer in een hotel in Haarlem, Wegens kruisbesmetting deden we soms verstandig als Eef hier kwam, en dus nam ze wel eens een hotel. Eenpersoonsbed, krappe kamer, doos tissues op het nachtkastje. We kwamen niet meer bij.

Veel te veel eten bestellen omdat onze ogen altijd groter waren dan onze maag. Maar genieten deden we.

Onze stranduitjes. Eef kwam hierheen tuffen met de auto en vervolgens reden we een uur zwetend en soms vloekend rond in Bloemendaal aan Zee om een parkeerplek te bemachtigen, als dit gelukt was zaten we uren te loungen bij Woodstock en Beachclub Fuel. Met eten. En drinken. We kletsten er op los, ook als we die dag ervoor nog lange appjes gestuurd hadden. Sowieso zat Eef nooit verlegen om gespreksstof!

Ik logeerde eens bij Eef in Liempde, het voelde alsof ik een weekend in Center Parcs zat, totale heerlijke ontspanning. Het ontbrak me aan niks.

Volgens mij was het bij diezelfde logeerpartij dat Eef me oppikte in Den Bosch en ze keihard Jan Smit door de speakers liet knallen. Onze muzieksmaak was niet helemaal hetzelfde ;-)

Een shopping spree in Utrecht. Bij Steps aldaar werd je geholpen door een hele fijne, geïnteresseerde verkoper, en kocht je een berg kleding met een regenboog aan kleuren.


Helaas werden de uitjes en telefoongesprekken minder, We apten minder, maar de appjes zelf waren soms halve boekwerken. Eigenlijk ging afspreken niet meer. Maar hey, komt goed schatje!! Riep je dan. En ik was ook overtuigd van een tijdelijke dip. Maar die tijdelijke dip werd een plaats op de wachtlijst voor nieuwe longen. Maar dan, met die nieuwe longen, die je kreeg, zou alles goed komen. Wat was je blij dat je niet meer zo belachelijk veel hoestte! De pijn nam je voor lief. Dat zou wel minder worden. Maar dat werd het niet. Opnieuw was er alleen maar achteruitgang. Ik ben boos, verdrietig, gefrustreerd, vol onbegrip, waarom jij zoveel pech moest hebben. Artsen konden niks meer doen, en je kon niet meer harder vechten dan je al die tijd al gedaan had. Het gevecht is voorbij, nu heb je rust, lieve, vrolijke, positieve, mooie, Eef. Ik koester onze herinneringen.

X