Ouderwets

Nou, volgens mij is het zo ver hoor, het is echt lente geworden! Dat komt de gezondheid en psychische staat van zijn ten goede! Niet dat ik psychisch niet goed ben, maar het maakt de mensch vrolijk, naar buiten gaan is fijner als de zon schijnt en je niet ineenkrimpt van de kou. Gezondheidstechnisch doe ik het in de lente/zomer ook meestal beter dus dat is psychisch ook weer goed, snappen we het nog??

Afgelopen weekend had ik zelfs alweer energie om 's avonds naar buiten te gaan, alhoewel, ik zag mezelf liever thuisblijven op de bank, met een rode wijn, een dekentje, Chara naast me en Grey's Anatomy op tv. Want ik was uiteraard weer MOE. Maar ik heb me erover heen gezet en heb het tot half drie in de kroeg volgehouden, ouderwets laat en ouderwets veel gezopen gedronken. Er was karaoke en heb voor het eerst in mijn leven ook karaoke gezongen met microfoon en alles. Dit was natuurlijk niet uit mezelf, maar als mijn naam eenmaal opgegeven is wil ik me niet laten kennen. Gelukkig valt het halverwege de avond ook niet echt meer op wie er zingt, zong ik niet alleen, en had ik ook niet het idee dat mijn valse piepstem überhaupt hoorbaar was. Volgens Remco, die achter de bar stond, dus nuchter, was ik wel te horen, maar niet slechter dan de rest, pfieuw!

Op de foto's zie ik eruit als een lijk, damn you flitser, je maakt me witter dan ik al ben! #trauma
De day after was enigzins brak. Ouderwetse kater dus ook, met een slaaptekort. Mijn longen voelden als een droge put, hoesten hoesten maar geen slijm, alles vast en ja, verdere details zal ik jullie besparen. Nog wel even gezellig bij mijn ouders gegeten, want het was tenslotte tweede Paasdag. Eenmaal thuis was ik helemaal kapot, zere keel en ja, dat vage hoestje had ik al wat langer dus dat kon ik ook nu nog negeren. Even goed voor mezelf zorgen en volgens mij rol ik er dan gewoon weer lekker doorheen, met veel vitamine C. Goh, stel je voor dat ik nog moest werken, zou  ik niet eens kunnen bijkomen van de kroeg.

Verder heb ik op 2 april zaadjes geplant. En serieus, sinds gisteren zijn er al wat ontkiemt, ik hang als een kneus te koekeloeren boven de potjes of ik nog meer groen ontdek, meerdere keren per dag. Ik vind het zeer fascinerend, wat er uit zo'n zaadje komt, en dan ook nog eens dankzij moi. (Oke, misschien is er psychisch toch een steekje los)

Tomatenplantje!

Vandaag liep ik een uur met Chara, oke, niet snel ofzo, en er was een bank-zit-moment, maar toch, ik vind het een teken dat ik fit ben, want soms lukt dit helemaal niet. Het laatste kwartier sjokte we allebei richting huis, moe, maar voldaan.

Selfie!

Nou, dit was weer genoeg onzin, laten we zeggen, tot volgende week? :)