Niet janken maar eten

Ik wil mijn weegschaal onderhand gewoon ècht slopen. Wat ie aangeeft klopt volgens mij serieus niet, ik ga dan ook binnenkort een nieuwe kopen, gewoon een ouderwetse analoge! Bij de fysio is ook een weegschaal en daar weeg ik me af en toe, dat is dan met-kleren-en-zonder-schoenen, maar wel 3 kilo meer dan mijn weegschaal thuis, evengoed is dat nog 5 kilo onder mijn streefgewicht, en bij wijze van wel 10 kilo onder mijn streefgewicht volgens de longarts, hahaha, alsof ik ooit 10 kilo aan kan komen, de grappenmaker.

*Bij CF is het dus zo, dat je niet makkelijk aankomt en eigenlijk wel twee keer zoveel calorieën binnen moet krijgen als een gezond persoon. De infecties in je longen kosten veel energie en het vet wordt slecht opgenomen. Er zijn uitzonderingen maar helaas ben ik ook zo'n dunnetje.

Ik zit nu qua gewicht dus weer eens op een dieptepunt, bedankt, buikvirus. En ik ben het nu heel erg zat, broeken zitten ruimer, mensen zien het nu ook en zeggen er soms iets over. Dat vind ik echt niet fijn. En oh ja, mijn kont wordt platter en dat was toch 1 van mijn pluspunten. 
Naast dat het dus zichtbaar is, waar ik natuurlijk schijt aan moet hebben, want ja, je bent zoals je bent, is het slecht voor de gezondheid, als ik nu een infectie krijg dan heb ik weinig reserves.

Dus, wat nu? Liters drinkvoeding, sonde-voeding? Dat laatste vind ik echt nog steeds een stap te ver, al zie ik best goeie resultaten om mij heen bij mede CFers. Een neussonde zou ik nu serieus overwegen, dat je gewoon sondevoeding neemt na een dag slecht eten, en verder niet constant een ding aan je lijf hebt. Maar ik ben ook bang dat ik te makkelijk wordt met eten overdag. Zo van, ik eet vannacht wel weer. Dan is het eind zoek. Ik ken mezelf want drinkvoeding is soms ook een drinkontbijt, terwijl het èxtra moet zijn en niet in plaats van. Nadeel van drinkvoeding is de pieken die je in je suiker krijgt. Ook zoiets, ik wil echt niet nog meer zeuren, maar mensen, aankomen met suikerziekte is ook niet handig hoor, je kunt niet onbeperkt en zonder na te denken eten naar binnen schuiven of flesjes drinkvoeding achterover slaan, als je suiker te hoog is/wordt dan plas je alle suikers (dus calorieën) gewoon weer uit. Dus meten, bijspuiten (of niet), en vooral ook niet je pancrease vergeten anders worden de vetten ook niet opgenomen. En dat is best irritant. Een tussendoortje eten als je al geen trek hebt, en dan ook nog dat gehannes eromheen, soms denk ik, doei, laat me maar lekker dun zijn dan. Maar ik ben nu weer even gemotiveerd om het goed te doen, ik ga eerder opstaan zodat ik eerder ontbijt, en tussen ontbijt en lunch iets tussendoor kan eten. En 1 a 2 keer per dag neem ik een bakje pinda's, want hee, 60 gram pinda's bevatten iets van 370 calorieën! En ze bevatten amper koolhydraten dus het heeft geen invloed op je suikerspiegel. Ik hartje pinda's.

Avondeten is ook niet bepaald het favoriete moment van de dag meer, damn, waar is de tijd dat ik me daarop verheugde, of wel elke dag uit eten wilde? Mijn lijf heeft gewoon niet zoveel trek en vindt het allemaal wel best. Als mijn bord leeg is ben ik trots, opgelucht (geestelijk), en opgeblazen (lichamelijk). Ik loop als een kind te poeren met de vork door het eten en kan een vork met eten erop ook heel lang vasthouden zonder het op te eten, en maar kletsen. Remco (die inmiddels twee borden verder is) "Zou je die hap niet opeten?". Het is gewoon te erg! Dan moeten we allebei best lachen, er heerst geen grafstemming hoor. Er zijn ook heus wel dagen dat ik wel makkelijker eet en daar geniet ik dan ook echt van.

Ik blogte een paar maanden geleden ook al over deze strijd zag ik, toen begon ik met die app waarin je alles wat je eet invoert, maar dat hield ik niet meer vol. Het is eigenlijk net als af willen vallen, je bent een tijdje goed bezig tot je weer terugvalt in oude gewoontes. En ik denk dat dikkere en dunnere mensen van elkaar denken dat de ander het veel makkelijker heeft.
Het programma "Secret Eaters" kijk ik nu soms, over mensen die denken dat ze weinig eten op een dag en toch aankomen, maar het blijkt dat ze tussendoor veel meer eten dan ze dachten. Ik vind het heel leerzaam, en dan niet op de manier waarvoor het programma bedoelt is, mijn streven is dan ook een Secret Eater te worden ;-)

Nou, hmm, het is geen vrolijke blog, maar het moest er even uit, ik ben serieus een beetje gefrustreerd over het afvallen/niet kunnen aankomen (joh!). Maar tegelijkertijd ben ik ook weer wat meer gemotiveerd na een paar emo dagen. Just do it, ofzo. (bah ik word nu moe van mezelf, einde blog.)