Blaas-stress

Longfunctie technisch is dit best moeilijk!

Zoals ik al eens eerder zei, longfunctie blazen is nogal een dingetje, wat steeds meer uitgroeit tot een ding. Vanochtend mocht ik weer, en gisteravond zat ik al de hele avond met een bonkend hart op de bank, me afvragend waar dat vandaan kwam, oh wacht, onbewust enorme spanning voor komende longfunctie misschien. Doe toch eens normaal mens!!

Het was weer vroeg, di pappa haalde me op en half 10 waren we in het AMC. Althans, de parkeergarage, en dan is het nog wel een flink stuk lopen. "Voor de gein" zette ik Runkeeper aan, want hoever is het nou eigenlijk echt?? Eenmaal in de wachtkamer bleek ie de km's (nou ja, of eigenlijk meters) niet geteld te hebben want de locatie was nog niet gevonden, lekker weer. Uit die shizzle, dacht ik.

Blaastijd. Here we go. Een vrolijke longfunctie dude begeleidde me (of hoe zeg je dat?) dit keer. Terwijl ik richting het apparaat loop begint de runkeeper-stem te ratelen.
"Oh, stom, ik had voor de gein runkeeper even aan maar ik heb het blijkbaar niet goed uitgezet, naja, laat maar gaan"
"Oh loop je hard?"
"Ehh nou niet bepaald.."
"Maar je bent lekker in beweging dus,goed hoor!"

Laat het blazen beginnen. Uiteindelijk kom ik uit op een, voor mijn doen, schamele 37%. Oftewel 2% minder dan de laatste keer. Zeg, Orkambi, waar ben jij in deze??? Behoorlijke tegenvaller, maar niet geheel onverwacht, na wat minder fitte weken met een longbloedinkje en gedoe. Na nog een ander blaastestje, die ik minder interessant vind, en waar runkeeper zich tussendoor ook nog mee bemoeide, gaat de longfunctie-dude even iets vragen en neem ik stiekem deze selfie, omdat het kan.


Op naar de longarts. We bespreken een en ander, en eigenlijk doe ik het niet echt slecht, ik ben oa aangekomen in gewicht (ah, Orkambi, daar ben je) en de bloeduitslagen zijn prima. Duidelijk ook geen spoor van ontsteking te zien bij mijn eerdere bloedprik actie vanwege niet fit. Om mij toch even een boostje te geven, proberen we een nieuwe orale kuur ik probeer te negeren dat ik bang ben voor bijwerkingen zoals longbloedingen, die ik bij een andere orale kuur altijd heb, that's just me.
Vervolgens zit ik een kwartier bij de afspraken-balie voor een nieuwe afspraak, ik word er serieus helemaal lijp van, ik heb daar elke keer moeilijkheden. Of ben ik te veeleisend? Ik wil alleen maar dat het samenvalt met mijn nieuwe Orkambi levering, zodat ik niet extra heen en weer hoef, niet zo gek toch?

Ook laat ik op verzoek van de longarts nog even een hartfilmpje maken, ivm bepaalde medicijnen die ik al langer gebruik en "gezien mijn leeftijd". Seriously? Nou ja, vind het allang best, en als ie oke is ben ik daar alleen maar weer geruster over. Ik moet hiervoor een nummertje trekken net als bij bloedprikken. Dan word je opgeroepen bij een balie. Per ongeluk zit ik weer compleet zoned out bij de verkeerde balie:
"Bent u nummer 166?!"
"Ehhh..*verward*"
"Ik heb nummer 166 opgeroepen!"
"Oh sorry hoor..."

Ik ga naar de balie ernaast en zeg, ik was even in de war, haha! Maar ook daar kon er geen vriendelijk lachje vanaf. Well excuuuse meeeeee, voor deze vreselijke actie.
Hartfilmpje ging chill, uitslag heb ik mee maar snap ik niet. Die hoor ik nog wel!

Tot zover mijn gezondheids update!

X