Het laatste wat je wilt, even uit je normale leventje geplukt worden, maar het moest. Dus koffertje ingepakt en op een dinsdagochtend mocht ik mij melden op F7 Zuid. Vervolgens allerlei intake gesprekken, met veel herhaling, oa door twee co-assistenten. Twee jonge knullen van, ja, hoe oud eigenlijk? In mijn ogen echt broekies, ja, oke, ik ben dus officieel oud. Door al die vragen raak ik (en Remco ook) vervolgens melig en bij de vraag "Gebruikt u drugs?" door een toch ietwat stoned uitziende co, kon ik het niet laten om te vragen "Nee, gebruikt u drugs?", waarop een ongemakkelijk lachje volgde. Natuurlijk was ie niet stoned, maarja, sommige mensen kijken gewoon zo.
Later op de middag stond meteen de picclijn in de planning, dat verliep redelijk soepel, 's avonds de eerste antibiotica eraan, een voor mij nieuwe kuur, wat goed aan zou moeten slaan. Altijd spannend, maar gelukkig geen gekke bijwerkingen. In feite was de bedoeling dat ik snel met thuis infuus naar huis mocht. Maar helaas op vrijdag was er nog niks geregeld en moest ik sowieso het weekend nog blijven, dat was niet leuk, maar ik accepteerde het en maakte er het beste van, zeg maar. Je leeft in de ziekenhuisbubbel en buiten gaat min of meer aan je voorbij. Je maakt je rondjes, haalt hier koffie, daar koffie, nog maar een een zak chips, een bakje tomaten, mag als patiënt gratis het Vrolik Museum in, besteld vier keer dezelfde maaltijd met zalm omdat die het beste weg te krijgen is. Je went eraan dat iedereen je kamer in en uitloopt, ook als je s ochtends op bed in je pyama aan je ontbijtje zit, schoonmaker, klusjesmannen, verpleegkundigen, soms allemaal tegelijk, ja, goedemorgen hoor. Don't mind me eating my breakfast and binging my favorite youtube vlogger van dit moment (Simon Wilson).
Soms kom je op de gang een CF collega tegen en sta je zo een half uur te kletsen met mondkapjes op. Dat vind ik heel waardevol, je begrijpt elkaar als geen ander. Gelukkig had ik ook elke dag wel even bezoek wat toch een hoogtepuntje van de dag is. Zeker als ze eten van Burger King meenemen.
Op maandag leek er nog weinig te gebeuren dus belde ik zelf de afdeling Transfer, ik bleek nog op de stapel te liggen. Hoe frustrerend! Op dinsdag was er enige vorm van actie maar nog steeds vrij weinig, na een huilbui bij een verpleegkundige op woensdagochtend (je zag'm schrikken, ohnee, huilende vrouw, hoe moet ik hier ook alweer correct op reageren) had ik een uur later de Transfer vrouw aan mijn bed, seriously? Vervolgens huilde ik vrolijk verder, the gates where opened zeg maar. Ik wou naar huis, ik sliep slecht, ik ben een watje. Ze vond het enorm vervelend uiteraard, en alles werd geregeld voor donderdag.
En dat ging allemaal goed. Thuis mocht ik nog drie keer per dag een infuusje mixen en een uur laten inlopen, allemaal prima, want ik was thuis! Toch moet ik dan helemaal omschakelen van ziekenhuis naar thuis, je zit daar echt in een bubbel en thuis is alles weer anders.Alsof je mind achterloopt op de daadwerkelijke situatie. Inmiddels ben ik weer lekker thuis gesetteld, ik geniet enorm van lekker samen Netflixen met Remco met hapjes en knusheid, ontzettend kneuterig echt weer. Ook mijn eetlust is weer compleet terug dus eten is weer een feestje. Helaas blijft mijn energie nog achter, gisteren bij de fysio merkte ik dat gigantisch, en dat valt me best tegen. Een yoga zonnegroet was bizar heftig. Weg conditie. Ik ben nog niet terug waar ik wil zijn, maar ja, kom ik daar überhaupt ooit weer? Ook psychisch gaat het niet altijd top, de angst voor een nieuwe bloeding is volop terug, het klinkt heel lame, maar het is echt niet makkelijk om daar mee te dealen. Het hangt als een wolkje boven je hoofd, en juist op hele gelukkige momenten slaat het ineens toe, om zo'n moment te verpesten. De twijfel of de kuur wel goed gewerkt heeft steekt dan ook de kop op en aaaah, hou op Sandy! Gelukkig moet ik over een ruime week weer op controle (de jaarlijkse) en dan zien we wel weer hoe ik ervoor sta. Ik heb zelf even geen idee namelijk. Will keep you posted, uiteraard!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten