Hoe ik tot fysio kwam!

Sinds ergens in 2011 ga ik twee keer per week naar fysiotherapie. Sporten, bewegen, het is erg belangrijk voor een CFer. Voorheen deed ik nog wel pogingen tot spinning en bodypump in de sportschool, maar uiteindelijk was ik meer sponsor dan dat ik nog echt lijfelijk aanwezig was. Als ik dan toch ging, liet ik me helemaal meeslepen door zo'n lekkere fanatieke instructeur, om vervolgens met bonkende koppijn thuis te komen.
Het opzeggen was moeilijk, want dan moet je er helemaal naar toe en ik ben gevoelig voor ompraat-acties (I wanna quit the gym!!! #friends #chandler). Maar mijn reden was top, namelijk "een andere sport". De longarts had me eindelijk zo ver gekregen om na te denken over fysiotherapie, en  mede CFer/praatpaal J. trok me uiteindelijk over de streep.
Ik merkte duidelijk vooruitgang in spierkracht, en mijn conditie blijft redelijk op peil. De fysio's zijn stuk voor stuk schatten. Allemaal personal trainers eigenlijk.
Ondanks fysio ga je dan toch langzaam wat achteruit, want ja, CF is CF en doet zijn ding (came in like a wrecking ball.) Dus het onderwerp "trainen met zuurstof" kwam wel eens ter sprake, nou, dat vond ik me toch een grote stap, dat ik dat altijd wegwuifde en afdeed als iets voor als je heeeel slecht was.
Maar toen ik weer eens enorm naar lucht happend een gesprek voerde, al cross-trainend, met lieve S (ook CF, ontmoet bij fysio, nu zeer dierbaar vriendinnetje), viel het woord zuurstof weer, en vroeg S. "waarom train je eigenlijk niet met zuurstof? Je saturatie is ook zo laag!". Ja, hallo, jij hebt makkelijk praten met je nieuwe longen, grapte ik, want humor is overleven. Maar tegelijk ging er bij mij een knop om, want ja, waarom deed ik eigenlijk zo moeilijk. Dus nog veel met de fysio's erover gepraat en toen is het allemaal geregeld.
Dus, nu train ik sinds ongeveer een jaar met Mr oxygen aan mijn zijde. het boeit me geen reet meer wat mensen er van denken, het is letterlijk een opluchting en ik kan weer zwaarder trainen, waardoor je dus ook weer echt je hart traint, bijvoorbeeld. Super motiverend dus eigenlijk!

Gisteren sleepte ik mezelf na twee weken niet sporten (slecht...) eindelijk weer naar de fysio, het hele infuus gebeuren hakt er nogal in, als in, doodmoe en misselijk en verder niet nader te noemen ongemakkelijkheden. Het voelde goed!

Fysio-selfie! (ja, ik durfde pas toen de zaal leeg was)

In actie, nou ja, soort van.

Mr Oxygen