Tinder

Nu bijna een jaar geleden ging ik op Tinder. Ik was al weer een tijdje vrijgezel dus dan is dat een optie, alhoewel er ook gewoon getrouwde mensen op bleken te zitten. Je moet dat ook verder niet zo serieus nemen natuurlijk, dus wat maakt het uit.

Je download de app, regelt even je leukste foto's erop, verzint een verhaaltje, en daar sta je dan. Klaar om weg-ge-swiped te worden alsof het niets is. Of, om goedgekeurd te worden.

Indien je elkaar dus de juiste kant op swiped, heb je een match en kun je chatten.

Het Tinder-geluidje, dat er een match was, werkt enigszins, ehm, prikkelend? Misschien wel erger dan het facebook geluidje op je pc. Of herkent niemand dit? Dan heb ik natuurlijk niks gezegd. (wat, maakt facebook geluid??)

Zo werkt het dus. 

Bij de eerste match schrok ik even, oh *pieeep* kan ie zien dat ik online ben?  Moet ik wat zeggen?

Er kwamen steeds meer matches, maar soms zat je na een avond "vegen" zonder nieuwe match, en kwam er het deprimerende bericht "dat er geen mannen meer in je omgeving waren". Tinder leek uitgespeeld, tot je je zoekstraal weer groter maakte. 

Soms had je een leuke chat, sommige mannen zeiden niks, sommige waren gewoon ranzig. Maar die kun je gewoon blokkeren.

Met eentje had ik een gesprek over CF, wat hij maar bleef interpreteren als Cross Fit, ofzo, soort van fitness gedoe, hij was fysiotherapeut, nou, ga jij nog maar even verder leren dacht ik toen. Nadat ie midden in de nacht berichtjes stuurde waar ik was, en of ik langs kwam, was die helemaal exit.

En toen was daar de foto van Remco, wat een leukerd! Hop, naar rechts vegen. En een half uurtje later waren we een match. Vervolgens de hele avond gechat, en de volgende dag een spontane ontmoeting in onze favoriete kroeg, waar we beiden vaker kwamen maar elkaar toch nooit gezien, of in ieder geval, nooit gesproken. Het klikte en nu zijn we alweer ruim 10 maanden samen. En dat na een week Tinderen!

Ik raad het iedereen aan, zeker als je "op zoek" bent. Al is niemand ooit echt op zoek natuurlijk, stel je voor! Maar het is lollig, en ego-strelend, dat kan soms best fijn zijn toch.