donderdag 23 april 2015

Zoned out

Het is wat langer dan een week geleden maar ach, wie let daar nu op, ik niet.

Ondertussen lekker verkouden geweest, da's altijd schrikken, want vaak resulteert dat uiteindelijk in long-gedoe met alle gevolgen van dien, zoals drie weken infuus. Moge het duidelijk zijn, ik vermijd verkouden mensen. Je komt mijn huis niet in en ik kom niet naar jouw huis ;-)



Ik was al een week niet echt oke en moest leuke dingen afzeggen (I hate that). Anyway, het lijkt dit keer zomaar vanzelf "over te waaien". De hoofdpijn-neus-snot-bende is redelijk voorbij, het zit nu wel vast in de longen, maar ben er niet heel ziek van, ik ben wel schor, maar dat is sexy. Het is natuurlijk nog even afwachten of de vastzittende bende voor een infectie zorgt, maar ik denk zelf van niet. Lekker zout inhaleren, neus spoelen met zout water, zout zout zout zout zout :-)

Even iets anders, soms heb ik van die momenten, dat je je afvraagt of ik nog wel op aarde ben. Ik hoor Remco soms zelfs zeggen; "Oh, ben je weer zoned out". Dat kan in de rij bij de kassa zijn (niet doorhebben dat ik in de weg sta, voor wie dan ook), of gewoon thuis. Zoals net, doucheputje verstopt. Heb je een ontstopper? Vraagt Remco. Uhhh, nee. Al zoekende in kastjes naar een flesje ontstopper, van HG ofzo. Uiteindelijk bedoelde hij een daadwerkelijke ontstopper, zo'n stok met een zuignap zeg maar. Uhh nee, heb ik ook niet. Nou, hop naar de kluswinkel om de hoek (Remco he, ik niet, ik moest tenslotte nog sprayen). Eenmaal terug zie ik Remco staan met de ontstopper. En in mijn hoofd doet het "pling!", en ik herinner me dat die in een bepaalde kast ligt, ik loop erheen en ja hoor. Diepe zucht van mijn geduldige vriendje.
Tijdens mijn rijlessen vroeg mijn instructeur zich ook wel eens af of ik dingen die voor mij gebeurde wel zou gaan zien, omdat het leek alsof ik niet aan het opletten was, en altijd net op tijd zag ik die dingen en kon ik daar op tijd op reageren.
En vroeger in de klas was ik altijd compleet ergens anders met mijn gedachten. Ik weet niet wat het is, maar het hoort schijnbaar bij mij.

Om een beetje gefocust te blijven in het hier en nu, heb ik een puzzel gekocht. Nou ja, niet om die reden maar ik vond het een mooie brug :P
Ik was bij de speelgoedwinkel voor een cadeautje voor mijn neefje, die bijna vijf wordt. Al zoekende tussen de puzzels, zag ik een Minion-puzzel, met duizend stukjes! Nou, die heb ik meegenomen voor mezelf #nerd-alert.
Maar what the F. Dat valt nog niet mee:


Dit is dus na bijna twee uur.. Er missen stukjes, ik zeg het je!
Nou, dit was het wel weer, het ging echt weer nergens over hè?

woensdag 8 april 2015

Ouderwets

Nou, volgens mij is het zo ver hoor, het is echt lente geworden! Dat komt de gezondheid en psychische staat van zijn ten goede! Niet dat ik psychisch niet goed ben, maar het maakt de mensch vrolijk, naar buiten gaan is fijner als de zon schijnt en je niet ineenkrimpt van de kou. Gezondheidstechnisch doe ik het in de lente/zomer ook meestal beter dus dat is psychisch ook weer goed, snappen we het nog??

Afgelopen weekend had ik zelfs alweer energie om 's avonds naar buiten te gaan, alhoewel, ik zag mezelf liever thuisblijven op de bank, met een rode wijn, een dekentje, Chara naast me en Grey's Anatomy op tv. Want ik was uiteraard weer MOE. Maar ik heb me erover heen gezet en heb het tot half drie in de kroeg volgehouden, ouderwets laat en ouderwets veel gezopen gedronken. Er was karaoke en heb voor het eerst in mijn leven ook karaoke gezongen met microfoon en alles. Dit was natuurlijk niet uit mezelf, maar als mijn naam eenmaal opgegeven is wil ik me niet laten kennen. Gelukkig valt het halverwege de avond ook niet echt meer op wie er zingt, zong ik niet alleen, en had ik ook niet het idee dat mijn valse piepstem überhaupt hoorbaar was. Volgens Remco, die achter de bar stond, dus nuchter, was ik wel te horen, maar niet slechter dan de rest, pfieuw!



Op de foto's zie ik eruit als een lijk, damn you flitser, je maakt me witter dan ik al ben! #trauma
De day after was enigzins brak. Ouderwetse kater dus ook, met een slaaptekort. Mijn longen voelden als een droge put, hoesten hoesten maar geen slijm, alles vast en ja, verdere details zal ik jullie besparen. Nog wel even gezellig bij mijn ouders gegeten, want het was tenslotte tweede Paasdag. Eenmaal thuis was ik helemaal kapot, zere keel en ja, dat vage hoestje had ik al wat langer dus dat kon ik ook nu nog negeren. Even goed voor mezelf zorgen en volgens mij rol ik er dan gewoon weer lekker doorheen, met veel vitamine C. Goh, stel je voor dat ik nog moest werken, zou  ik niet eens kunnen bijkomen van de kroeg.

Verder heb ik op 2 april zaadjes geplant. En serieus, sinds gisteren zijn er al wat ontkiemt, ik hang als een kneus te koekeloeren boven de potjes of ik nog meer groen ontdek, meerdere keren per dag. Ik vind het zeer fascinerend, wat er uit zo'n zaadje komt, en dan ook nog eens dankzij moi. (Oke, misschien is er psychisch toch een steekje los)

Tomatenplantje!


Vandaag liep ik een uur met Chara, oke, niet snel ofzo, en er was een bank-zit-moment, maar toch, ik vind het een teken dat ik fit ben, want soms lukt dit helemaal niet. Het laatste kwartier sjokte we allebei richting huis, moe, maar voldaan.

Selfie!


Nou, dit was weer genoeg onzin, laten we zeggen, tot volgende week? :)