zaterdag 20 mei 2017

OMG, ik ben 39!




Daar is ie weer, de ik-ben-weer-een-jaar-ouder-blog! De leeftijd is inmiddels opgelopen naar 39 jaar. WTF. Mijn laatste jaar als dertiger?? Nee, echt, ik voel me 29. Er klopt gewoon iets niet hoor! Maar oke. Eigenlijk ben ik natuurlijk ondanks de CF en bijbehorende deprimerende leeftijdsverwachting, f*cking blij dat ik in plaats van *hooguit 20 jaar* nu al bijna het dubbele daarvan ben. Bam! Wat een geluk bij een ongeluk 
Wederom denkt mijn normale gezonde ikke, dat het ineens best wel weer erg volwassen klinkt. Gewoon, zoals veel mensen dat hebben als ze richting de 40 gaan.
Dit jaar komt er ineens een vage emotie, of whatever, bij. Namelijk, ik ben al bijna 40. En ik heb CF. Dus ja, hoelang kan dat nog goed gaan? *de gemiddelde leeftijdsverwachting is voor een CF patient is 40 jaar* hoor je regelmatig. Niet dat je dan ook ineens, ongeacht je gezondheid op dat moment, dood neervalt, maar het is toch een dingetje, merk ik. Natuurrrlijk ga ik langer mee, dat is in ieder geval de verwachting, ook nu met de Orkambi zeg maar.

Al met al weer veel te veel pieker-onderwerpen voor mij. Sinds het overlijden van Eef is er dat stukje nuchterheid verdwenen en die heb ik nog niet teruggevonden (oh wat klinkt dit zwaar en zweverig). Wel werk ik hier nu echt aan, en probeer ik grip te krijgen op longbloeding-angst en shit. Want dat gepieker is zo zonde van de tijd.

Wel merkte ik afgelopen weken, dat als er iets anders groots aan de hand is, met iemand extreem dichtbij -wat ik dan weer niet op de blog ga gooien, want hee, niet iedereen zet zijn gezondheid op het wereldwijde web- mijn cf problemen compleet naar de achtergrond verdwijnen, en zelfs terug verlang naar gewoon alleen mijn eigen cf struggles. Er kwam ook even een oerkracht omhoog en ik was dagenlang niet echt erg moe te krijgen en steeds op standje alert. Duimend voor goed nieuws. Vervolgens ben ik nu eventjes wat minder fit en zit ik aan een tablettenkuurtje antibiotica, maar dat is omdat ik al langer hoestte en erg veel slijm produceerde, meer en groener dan hoort. Fingers crossed dat het afdoende is.
En verder door met keihard duimen voor iemand die mij zeer dierbaar -understatement- is.

Overigens heb ik het hier niet over een mede CFer die nieuwe longen kreeg, want ook dat gebeurde er nog, en ik ben daar alleen maar heel erg blij over! Wel een idiote achtbaan van emoties, voor deze emo-kip.

Ik geloof dat ik het hier maar bij laat. Ik hoor tenslotte dat de wasmachine mij roept, met zijn dwingende piepjes.

-X-