donderdag 15 september 2016

Ben jij al donor?




Whoaaa zeg. Facebook barst uit elkaar van artikelen, posts en discussies over het nieuwe donorsysteem wat door de Tweede Kamer heen is. Uitleg lijkt mij niet nodig, anders heb je echt onder een steen gezeten. Noem het symbolisch, noem het een stap vooruit (vind ik althans), het schudt in ieder geval heel veel mensen wakker. Voornamelijk mensen die geen donor willen zijn en die het eigenlijk allemaal wel best vonden als ze er ook niet over na hoefden te denken. Deze mensen schreeuwen nu het hardst, met heel veel uitroeptekens het liefst. Dingen als: "De mijne krijgen ze niet, en ik hoef ook geen van een ander!" Ja prima, dan geef je gewoon even aan dat je het niet wilt, zo gepiept. In feite verandert er weinig, want je bent tot niets verplicht, je wordt niet "leeggeroofd" als jij dat niet wilt. Alleen nu wordt iedereen gedwongen er over na te denken, en natuurlijk is het jammer dat het op deze manier moet, maar het werkt wel. Er zijn namelijk ook veel mensen die simpelweg er niet aan toe kwamen daadwerkelijk in te vullen donor te willen zijn, maar het dus wel wilden. Iets met ver van mijn bed, wat best begrijpelijk is.

Als je, zoals ik, al eerder geconfronteerd wordt met het feit dat de kans groot is, dat je zelf ooit een donororgaan nodig gaat hebben, ga je er dus al veel eerder over nadenken, ook zie je om je heen, je lotgenoten, onnodig sterven omdat ze te lang moesten wachten op nieuwe longen. Maar ook de andere kant, namelijk succesvolle transplantaties, na jaren doodziek te zijn, vaak afhankelijk van extra zuurstof, kunnen zij nu weer de wereld aan. Vaak zijn dit ook nog eens hele jonge mensen. Het is het mooiste cadeau wat je kunt krijgen als je op het randje van de dood balanceert, een kans op een normaal leven! En dat allemaal omdat iemand donor was. Een held dus.

Dan vraag ik me oprecht af, als je nu zo hard NEE roept, en dat je zelf ook geen donororgaan wilt, of je je dan wel probeert voor te stellen hoe dat is? Of, misschien nog wel moeilijker, wat als je een kind hebt, wat een orgaan nodig heeft omdat hij/zij anders sterft, roep je dan nog steeds dat je geen donor wilt zijn en dat je kind ook geen orgaan zal krijgen? Doei kind, ga maar lekker dood. Nou, dat kan ik mij dus echt niet voorstellen. Maargoed. Dat merken ze dan vanzelf wel.

Zoals ik al zei, er verandert niet zo heel veel, want nog steeds bepaal je zelf of je wel of niet donor wilt zijn. Er is ook de optie om aan te vinken dat je het aan je nabestaanden over laat, wat ik persoonlijk een vreemde optie vind. Want stel jij komt te overlijden, dan zijn je nabestaanden verscheurd van verdriet, hoe kunnen die nu op zo'n moment een juiste beslissing maken over wat er met jouw organen gebeurd? De kans is groot dat ze dan NEE zeggen. Puur uit verdriet. Dus, PRAAT er met elkaar over, zodat daar geen onduidelijkheid over is. Dan weet je dat een nabestaande de juiste beslissing zal nemen, ook als je bijvoorbeeld niks aangeeft, en er dus "geen bezwaar" achter je naam komt te staan, want ook dan zullen de artsen nog aan je nabestaanden vragen of je geliefde organen had willen afstaan.

Nou ja, dit moest ik even kwijt. Uitlaatklep. Er borrelden al steeds halfbakken stukjes blog hierover in mijn hoofd vanochtend tijdens mijn wandeling met de hond, afgewisseld met een 80's liedje omdat ik een 80's lijstje onder de douche aan had gezet, jaja, zo werkt dat bij mij! Ohja, was dit liedje overigens:





maandag 12 september 2016

#30DayBlogChallengeNL-17- Blogpraat, doelen en desillusies




Doelen? Ik heb wat mijn blog betreft niet speciaal heel veel doelen, voornamelijk dat ik het enorm leuk vind om stukjes te schrijven, dat vond ik als kind al. Toen deed ik dat in mijn dagboek, wisselde ik brieven uit met vriendinnetjes (met schattige stickers, glitter, en gekleurde teksten, geheimtaal en noem maar op) of schreef gewoon een verhaaltje over iets wat ik meemaakte. Schoolverslagen schrijven vond ik daarentegen een stuk minder leuk, nou, wat raar! En na jaren veel blogs gelezen te hebben, van mede CFers voornamelijk, waagde ik anderhalf jaar geleden zelf deze stap. Want hoe leuk, als mijn vage hersenspinsels gelezen worden door andere mensen, die het misschien zelfs ook wel vermakelijk vinden? Of als bijv jonge cfers, of "verse" ouders van cf patiënten, iets hebben aan mijn verhaal? Ik zeg leuk. Niet dat ik beschik over zoveel informatie, maar ervaringen van anderen vind ik zelf ook altijd interessant om te lezen. En ja, ik schrijf toch wel voornamelijk over CF dingen, of hoe het mijn leven beïnvloedt althans.
Het is wel duidelijk te zien welke onderwerpen veel interesse hebben en welke minder. Random verhaaltjes, zoals van de blogchallenge, lijken toch minder gelezen te worden dan bijvoorbeeld iets heel persoonlijks. Of, de blog die ik over Orkambi schreef, de absolute topper zeg maar. Deze komt ook vrij snel in de zoek resultaten voorbij als je googled op Orkambi Nederland, of iets dergelijks, niet zo raar dus.
Desillusies heb ik nog niet echt gehad, omdat ik ook niet zulke hoge verwachtingen heb van mijn hele blog avontuur. Natuurlijk valt het tegen als je bijvoorbeeld ziet dat je blog nog amper gelezen is terwijl je de link al een uur geleden op facebook gezet had. OMG. Nobody cares!!? Denk je dan wel eens. Maar blijkbaar doen mensen ook wel eens iets anders, dan de hele tijd op facebook kijken, en is mijn blog geen prioriteit (whut?!). Of, ze bewaren 'm voor een totaal relax moment met koffie, ergens later op de dag, ja, dat moet het zijn.
De laatste tijd ben ik wat minder fanatiek met bloggen, maar dat komt misschien weer met het koudere weer wat er ooit wel aan zal komen van mij mag het. Wie weet ga ik wel veel meer kook en eet blogs maken, aangezien dat ineens echt een ding is in mijn leven. Ohja joh? Niks van gemerkt! Sign me up voor restaurant tester, ofzo!

vrijdag 2 september 2016

#30DayBlogChallengeNL -18- Mijn vijf favoriete gerechten



OMG. Ik weet serieus niet wat mij de laatste vier weken overkomt, eetlust-technisch gezien. Zelfs 's ochtends word ik hongerig wakker, eet ik met gemak twee boterhammen en vaak nog een gekookt eitje erbij. Flesje drinkvoeding als extra. Elke calorie is mooi meegenomen. Voorheen zat ik soms een uur te knagen aan 1 boterhammetje."As we speak", zit ik te lunchen met een bord pasta. Hongerig fietste ik van de fysio naar huis, ik had wel al een flesje drinkvoeding erin gegooid, ook vooral voor een snelle eiwit aanvulling. Echt zin in brood had ik dan weer niet. O ja, pastasaus in de vriezer! Hup, pasta koken, saus opwarmen. And it's gooood.

Gisteravond bestelde ik sushi, ik had verder mijn dag niet, doodmoe, hoofdpijn, rare "opvliegers", nergens toe aan kunnen zetten, niet zo gek na wat drukkere dagen. Maar wat moest dit moeie, hongerige meisje dan eten, vriendje was werken, dus niemand bracht mij iets te eten! Uit pure noodzaak bestelde ik dan maar sushi, bij een pas ontdekte sushizaak hier in de buurt. En oh, wat was dat lekker! Smullen. En met sushi ben ik best kieskeurig. Later op de avond werd ik alsnog gevoed door het vriendje, aangezien die nog even moest eten en langs de snackbar was gegaan, zonder moeite ging er nog een frikandel speciaal in. Nou ja, doe eens even normaal?! Het is een kwestie van geduld voor er wat kilo's aanvliegen, dat kan niet anders! Dan zal ik mezelf trakteren op nog meer sushi, denk ik.

Dit hele eetlust-feest, wat vermoedelijk door de Orkambi komt, vond ik dan een mooie aanloop naar #18 van de #30DayBlogChallengeNL, namelijk "Mijn vijf favoriete gerechten".

Op willekeurige volgorde, want de ene keer heb je zin in dit, de andere keer in dat, ja toch?


  • Sushi. Ik noemde het net natuurlijk al. Maar oh wat heerlijk. Ook de vegetarische sushi vind ik verrukkelijk. Maar dan wel bij een specifiek sushitentje, namelijk Sushi-Time. Ze maken daar meer verrassende vegetarische sushi's (sushi's, is dat een woord??), zoals bijvoorbeeld de creamy veggi rol met gevuld met roomkaas, avocado, paprika, bieslook en omelet. Gisteren bestelde ik bij Sushi23, supervers, superlekker. Met en zonder vis!                                                                                        

  • Carpaccio. What can I say. Staat het op het menu? Ik bestel het. Op een broodje, zonder broodje. Ik wil het. I can't help myself.                                                                                            
  • Mexicaanse shizzle. Als in wrap-achtige dingen. Vullen met allerlei lekkers. Een Sol erbij. LEKKER.                                                                                                                                            
  • Pasta. Als ik kook dan kijk ik al snel in de "pasta hoek". "Alweer pasta??" zegt vriendje dan. Ja. Alweer pasta. Maar je kunt er ook zoveel mee! Een makkelijke favoriet is bijv deze: spekjes en uien bakken, courgette en paprika in stukjes erbij mee bakken, wat kookroom erbij, pesto erbij, ehhh, klaar! Eventueel wat Parmezaanse kaas erover. Alleen zorgen dat je ook pasta gekookt hebt. So easy. Binnenkort wil ik deze proberen van chickslovefood. Ze hebben daar echt de lekkerste recepten op staan en van wat ik tot nu toe zag ook helemaal niet ingewikkeld. En daar word ik heel blij van!                                                                                                                       
  • Salades. Van gewoon stukjes komkommer, tomaat, zongedroogde tomaat, feta (achtige) kaas, peper en zout, kan ik al enorm smullen. En pas ontdekte ik dan weer een salade van diezelfde chickslove food, met oa perzik en rode ui erin, heb je ook nog op een makkelijke manier fruit binnen, want fruit eet ik eigenlijk niet zoveel.                                                                                              

donderdag 1 september 2016

#30dayblogchallengeNL keer acht!

Nou, schiet lekker op he, die blog challenge van mij! Over sommige dingen valt gewoon niet zoveel te vertellen, al kan ik nog een verhaal schrijven over een lantaarnpaal, als het moet. Maar toch ga ik nu hier een paar "challenges" in 1 blog zetten, want waarom niet? De onderwerpen die er niet tussen staan, ga ik nog wel dus uitgebreider "behandelen", of gewoon nonchalant vergeten.

#8 Als ik de loterij win, dan...
...zou ik een chill vrijstaand huisje kopen, samen met Remco natuurlijk, liefst wel in of rondom Haarlem, met heel veel ruimte eromheen, het huisje zelf hoeft helemaal niet groot te zijn. Ruimte voor Chara en nog meer hondjes, en katten, die ik dan natuurlijk ook zou adopteren. Ruimte voor een echte moestuin. Als ik de Sims speel(de) bouwde ik altijd wel uiteindelijk dat droomhuisje, haha, inclusief honden, katten en moestuin.

#11 Piercings en tattoos
Tja, ik heb 1 kleine tatoeage, op mijn pols. Van een vogeltje welteverstaan. I love it. Hoe en waarom? Daarom. En ja, ik heb plannen voor meer. Someday.

#13 Mijn favoriete film
"P.S. I love you" Serieus, Kijk'm! <3

#14 Ik ben bang voor..
Nou, ik ben serieus bang, om dierbaren te verliezen. En soms overheerst dit best wel. In zwakke, labiele momenten. Of juist als ik me extreem gelukkig voel. Dus misschien gewoon wel altijd.

#15 Wat ik vroeger wilde worden
Dierenartsassistente. Of stewardess, omdat mijn broer piloot wilde worden. Haha. Nou, uiteindelijk werd ik maar apothekersassistente #ookleuk

#20 Celebrity Crush


Koen Wauters. Met stip op 1. Ergens tussen mijn 12e en 16e, denk ik? Posters, cd's van Clouseau, paar concerten, als een bakvis voor de tv hangen als HIJ erop kwam, en alles opnemen op een videoband. Zeg nou zelf, wat een cutie was het, en nog, hoor.

#24 Wat ik nog wil leren
Eigenlijk zou ik best Frans en Italiaans willen kunnen praten. Bijvoorbeeld.

#30 Mijn favoriete kinderboek
De GVR, natuurlijk!!