Van de hak op de tak.

Hmm, volgens mij ben ik een slechte blogger, van drie keer in de week (over enthousiast) naar een keer per maand, het gaat over allerlei onzin, geen touw aan vast te knopen, maar dat is misschien wel hoe ik ben dus klopt het ook wel weer.
Mijn enthousiaste blog over aankomen en de geweldige app die mij zo motiveerde bijvoorbeeld, die app boeit me voor geen reet meer, mijn doel om de dagelijkse hoeveelheid calorieën te behalen ging me tegenstaan en gaf stress. Dus nu is het gewoon maar weer bunkeren wanneer het lukt en anders niet.
Als ik maar niet afval vind ik het best. Verder ben ik ook redelijk stabiel te noemen, op twee longbloedinkjes na doen de longen het helemaal niet slecht. Jammer dat ze het een paar dagen zonder zout moesten doen, ik was wat laat met nieuw zout (dat inhaleer ik, maakt slijm heerlijk los) bestellen, en vervolgens was de apotheek te laat met leveren, gevalletje miscommunicatie. Wat was ik blij dat het binnen was, want het zat lekker vast in m'n longen, ik hartje zoutoplossing.
Ik heb wel ernstig behoefte aan de lente nu, is het niet al bijna een maand geleden dat ik voelde dat die er aan kwam?! Nou, laatste dagen lijkt het wel herfst, 's avonds lig ik te rillen in bed. Ik trek het serieus niet meer dit weer, ik heb warmte nodig, maar ik wil eigenlijk niet meer in truien lopen. Dus dat.

Oh ja, ik heb voor het eerst in mijn leven mijn haar geverfd, gewoon, omdat het kan! Ik ben er blij mee maar mis ergens ook mijn blonde haar wel een beetje, juist in de zomer wordt dat nog blonder en nou ja, dat staat altijd wel leuk, maar nu ben ik dus even minder blond, qua uiterlijk dan.

Nieuw haar. 

Ik zit de laatste week extreem in de 90's mood. Mijn 90's Spotify lijstje wordt weer wat langer en ik zwelg in de nostalgie als ik die nummers hoor. De tijd dat ik begon met uitgaan en de altijd verlegen Sandy ineens uit haar dak ging op een blok op de dansvloer in Bob's saloon in Uitgeest. Ja. Het is vreselijk maar jaren was ik daar elk weekend te vinden, als een vis in het water. Zelfs nadat ik net uit het ziekenhuis kwam, nadat ik daar twee weken lag ivm net geconstateerde suikerziekte, amper goed ingesteld was ik niet te weerhouden van een grote "Easter Party" die wel tot 8 uur 's ochtends doorging. Mijn ouders hielden hun hart vast want zagen me al met een hypo op de dansvloer liggen. Maar ik overleefde het hoor! 

Ohh, heerlijk dit. Spaceman!

Oke, ik ga eens wat nuttigs doen want ik kwam vandaag al belachelijk laat uit bed, en had juist grootse opruimplannen *bende in huis*. Ik wilde nog vertellen hoe trots ik op Chara ben maar dat doe ik de volgende keer, voor de Chara-geinteresseerden ;-)