Eens per jaar willen ze je in het ziekenhuis altijd even extra binnenste buiten keren, de jaarlijkse APK noemen we dat. Dat is altijd een lange dag met allerlei onderzoeken en andere afspraken. Slopend! Dit jaar mocht het dan ook in twee keer. Helaas ivm nuchter moeten zijn voor bloed prikken en echo van de buik moest ik er toch vroeg zijn.
Gekkenhuis.
Om 7:15 loop ik al buiten met Chara, doe normaaal, waarom vraag je dat je vriendje niet? Nou, ik kan best dingen zelf en de fysio had aangeraden 's ochtends toch even een wandeling te maken ivm de longfunctie later op de dag, alles lekker in beweging enzo. He, ja, fantastisch idee!
Un the way, like magic verdwijnt de dikke mist echt heel plotseling, hallo zon!
En wat een mooie auto! Ja, echt, hij is spiksplinternieuw en van mijn vader, bij gebrek aan eigen auto brengt hij ons naar het ziekenhuis, omdat met het OV best wel een gedoe is. Zo lief! En ja, ONS, want Remco is mee, ik barst uit elkaar van liefde dat hij dat doet zonder mopperen, maar gewoon, omdat ie dat normaal vindt, oke, klefheid weer uit.
Eenmaal in het ziekenhuis begin ik met bloedprikken, het is, in tegenstelling tot vorige keren, niet zo druk en ik ben best snel aan de beurt. De prikmevrouw bekijkt mijn to-do-lijstje en ik hoor een "Ohh..". Er moet een bloedgasje geprikt worden uit de vinger en dat mag zij (nog) niet. Er wordt iemand anders bijgehaald, die vervolgens weer iemand bij zich heeft om te kijken of ze het goed doet (ben ik je eerste, nee toch?). Lekker druk in het prikhok dus, het gaat allemaal prima. Na nog negen andere buisjes gedoneerd te hebben ga ik op naar de echo/rontgen afdeling.
Alles verloopt voorspoedig dus ik kan de röntgenfoto nog snel voor de echo laten maken, hoppa!
De echo liep wat uit, maar hier lag ik. Remco mocht mee en het voelde even alsof we een baby-echo lieten maken. Het schijnt dat het er onveranderd uit ziet in vergelijking met een jaar geleden, hoera, en proost! Want de lever is blijkbaar ook weer goedgekeurd. Na het onderzoek zit het glijmiddel tot aan m'n nek veeg ik de gel van m'n lijf af, waarom zit dat altijd overal!
Op naar de CF verpleegkundige, blabla hoe is het, blabla dit en dat en saaaai, geen bijzonderheden. Ze vond dat wij er gelukkig uitzagen samen, naaah, hoe lief, dat zijn we ook!
Blaastijd!
Hier blies ik mijn longfunctie, eens per jaar willen ze die wat uitgebreider dan normaal, ik haat het. Het is echt vermoeiend. Mijn uitslag viel nog tegen ook, 5% minder in drie maandjes, en dat sluit niet helemaal aan bij hoe ik me voel, alhoewel, ik was aardig kapot deze week, maar toch, ik voelde me vandaag juist weer fitter. Ik blies dus 38% (it's no secret), dat is voor het eerst dat ik onder de 40% blaas, en dat is psychisch heel kut vervelend. Waar gaat dat heen, longen! Longarts zie ik officieel over 10 dagen pas dus dan zien we wel verder. Onofficieel zag ik hem vandaag ook en maakten we een kletspraatje, ook dat kan!
Vervolgens langs de diëtiste, naja, daar kunnen we kort over zijn, eten, eten, eten.
Hee, wie hebben we daar! Het is T! T is opgenomen in het ziekenhuis, hij heeft ook CF. We hebben even gezellig bijgekletst, onze dokter M liep toevallig weer langs en deed maar of ie niks zag, iets met CFers en segregatie enzo. Hopelijk mag je snel naar huis T!
Zo, einde blog achtige plog.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten