Jaarlijkse APK, part two!

Ja. Dus dat. Half 8 uit bed, en een lange dag voor de boeg, ik zie het dan maar als mijn baan. Vroeger deed ik dat tenslotte bijna elke dag.

Chara vindt al die activiteit zo 's ochtends vroeg ook maar niks. We zijn echt een perfect-match!

Ik ben er klaar voor. Jammer van die kreukels in mijn witte t-shirt. Moet meteen aan die gast uit #HNTM denken die dan meteen met een stoomstrijkijzer aan komt rennen, want; dat-kan-echt-niet. Gelukkig ga ik niet naar een Go-See, goh wat een term, ja, ik kijk voor het eerst sinds jaren weer naar Holland's next top model. Ik geef het toe!

Overigens heb ik hier een super nieuwe spijkerbroek aan waar ik zeer blij mee ben, zou dit een goed argument zijn om geen sonde voeding te moeten, want immers, hij zit perfect, het zou "sonde" zijn als ie straks te strak zit! 

Onderweg, file, enigszins stress want kom ik nu wel op tijd.

Precies 9:45 zit ik in de wachtkamer, hoe is het mogelijk. Als eerste een gesprek met de longarts, nou, ja, gezellig. Vervolgens naar de fysio. We praten over mijn dagelijkse bezigheden, mijn fysio prestaties *kuch*, en doen wat testen. Nou, supertrots vertel ik nu dat mijn been-spier-kracht vooruit gegaan is, en wel 108% is, en mijn algehele spiermassa is ook flink omhoog, it's all good, oh, behalve de 6 minuten looptest waaruit blijkt dat ik flink desatureer, dat had ik niet verwacht, al liep ik nu natuurlijk sneller dan met een normale wandeling. No worries!

Voordat ik naar mijn kamer met bed ga, om te lunchen, te rusten en nog wat "medici" te ontvangen, drink ik nog een kopje koffie in de hal. Op de menukaart staan heerlijke dingen! Zou ik die straks als lunch krijgen?

(Nope)

Gratis lunch.

Gratis stroom. Hop, lader erin, spotify aan, zen.

Gratis koffie.

Ik neem het ervan.

Tussendoor komen de diabetesverpleegkundige en de mevrouw van maatschappelijk werk langs. Feitelijk ben ik met allebei binnen tien minuten klaar. 

De man die nieuwe bed-gordijnen op komt hangen is haast langer binnen. Timing hoor. Not awkward at all.

16:15 heb ik het afrondende gesprek, met arts, CF-verpleegkundigen, en de fysio. Ze zijn te laat en het is bizar stil op de gang, ik voel me vergeten.

Natuurlijk werd ik vlak hierna opgehaald. In een soort van vergaderzaal word ik besproken, met een dia voorstelling (nou ja, met windows, weet ik veel hoe dat allemaal heet). Heel fancy allemaal. Er wordt toch weer aangedrongen op sondevoeding en het zinnetje zuurstof-voor-inspanning- thuis rolt ineens uit iemands mond (wat bedoelt ze met inspanning thuis, seks?). Van een super positieve vibe door mijn goede fysio testjes zak ik in een depri bui. Helemaal klaar met alles. Ik moet alles even goed overdenken en zie over drie maanden wel weer!

Ik kom thuis bij dit <3 

 En dit <3