Jeetje, al meer dan twee maanden geen blog of plog, hoe kan dat nou? Wat doe je dan allemaal? Nou, niet veel hoor, ik probeer ongeschonden (lees: Netflixend) de winter door te komen vooral, althans, zo voelt het. Kou en vocht zijn niet de beste omstandigheden voor een cf persoon, maar dat verschilt ook weer per persoon natuurlijk. Persoonlijk vind ik de koude maanden gewoon k*t en kl*te, sorry hoor, maar echt. Als het gaat vriezen verkrampen m'n longen en dat maakt inspanning lastiger, bij vochtig weer ook zoiets, maar dan gepaard met veel slijm en gehoest. Verder vond ik de sneeuw even geleden dus wel weer helemaal awesome, en ik ging dan ook een lekkere wandeling met Chara maken door een halve sneeuwstorm, gewoon om de sneeuw te horen kraken en erin weg te zakken met m'n voeten, om Chara superblij erdoor heen te zien springen, priceless! Dat was dus leuk, en precies genoeg winterpret voor deze winter.
Eigenlijk zit ik dus al met mijn hoofd al helemaal in lente-sferen. Zelfs zo erg dat ik al ontkiemde paprika en pepertjes heb, wat zeg ik, ontkiemd, het zijn al bijna mini plantjes en ze moeten snel overgepot worden. Ergens las ik dat dit de perfecte tijd was om dat te doen, dus ja dat deed ik dan ook meteen. Ik zie wel wat het wordt.
Maargoed, toen las ik dus ineens dat het komende week, of weken, gaat vriezen, en flink ook, say what? Het is al bijna lente, hoor! Soort van extra jammer omdat er binnenkort een weekendje Brugge in het verschiet ligt. Maarja, dan hadden we dat maar in mei moeten plannen. Komt vast goed, kruipend van kroeg naar café naar restaurant en weer naar het hotel. In een dekbed, ofzo.
O ja, nog een winter-minpunt: DE GRIEP. Er is nu blijkbaar een epidemie. Eeuwige discussie tussen cfers, wat ontwijk je wel, wat ontwijk je niet? Het liefst doe je normaal je ding, maar mocht je door je "laksheid" toch een griep oppikken kan het serieus flink fout gaan. Zo vertelde een mede-fysio-long-patiënt mij gisteren nog hoe hij twee jaar geleden door een griep op de IC belandde. Dat willen we niet he! Maargoed. Soms moet je ergens heen en is de bus en/of metro de enige optie, dus dan maar fingers crossed dat het goed gaat. Het enige wat ik echt ontwijk, zijn mensen waarvan ik weet dat ze ziek zijn, en jammer dan als ik daardoor een feestje moet missen. Al vind ik eigenlijk dat als je echt erg ziek bent, je zelf gewoon thuis moet blijven in plaats van je bacillen overal rond te sproeien. Ik bedoel, rot op, echt.
ANYWAY. Eigenlijk voel ik me verder best oke-ish en merkte ik gisteren progressie bij mijn fysio-fiets-activiteit. Dat was lang geleden. En naast een uurtje sporten/ouwehoeren (het was zo'n dag) zette ik ook nog 7000 stappen, wat gewoon meer is dan mijn dagelijkse doel, en dat doel hoef ik dus op een fysio dag niet eens te halen van mezelf (nee hoor, ik ben niet obsessief verder). Dus what?! Gevolg was wel s avonds kapot op de bank, en nu eigenlijk ook aardig leeggezogen gevoel, maar 6000 stappen moet vandaag lukken. Ik denk dus dat ik me fit voel, maar het verschilt wel echt per dag, en zodra ik me goed voel ben ik ook meteen weer bang dat dat nooit lang kan duren. Jezus Sandy, doe toch eens normaal. Maar hopelijk toch wel herkenbaar ofzo?
Nou, ik denk dat ik jullie aardig bijgepraat heb zo, en o ja, gelukkig nieuwjaar nog! Dat 2018 maar beter mag worden dan 2017.
X
Geen opmerkingen:
Een reactie posten