maandag 27 juli 2015

Hoe ik 200 km fietste. Ohnee, 20.


Blogtijd! What's going on?
Op dit moment ben ik even belabberd, het begon gisteravond met koortsachtige toestanden en buik ellende if you know what I mean. Waar kwam dat nou weer vandaan?? Rillend in bed met een trui aan, ik heb dus zelden koorts/verhoging, ook vaak niet eens tijdens long infecties. Ik had al visioenen dat ik vandaag het ziekenhuis moest bellen en gedoe op de eerste hulp terwijl je je zwaar verrot voelt, maar de koorts lijkt voorbij en het is allemaal niet zo erg meer als gisteravond, dus ik denk gewoon een gek buik virusje.
Stom gedoe want ik was juist zo fit de laatste tijd. Zo fit dat ik het weer aandurfde om een flink stuk te gaan fietsen, twee jaar geleden fietste ik voor het laatst 20 km, en dat is dan van Haarlem naar Bloemendaal aan Zee, via de Zeeweg en ook via die weg weer terug, ik vind dat een fijn stukje om te fietsen. Ik had al een tijdje in mijn hoofd dat ik dat weer wilde doen, want dan ben ik voor mijn gevoel in twee jaar tijd conditie technisch niet achteruit gegaan. Maar ik wilde wel de perfecte weersomstandigheden natuurlijk, als in niet te koud en niet te warm, een zonnetje en weinig tot geen wind. Nou, ik dacht dus dat dat vrijdag was! Dus ik op de mountainbike. Eerst even iets langs mijn ouders brengen maar wel Runkeeper al aan, want ik wilde elke kilometer vastleggen dat begrijp je. Hmm, onderweg die kant op bleek mijn nieuw aangeschafte sportbroekje wel heel erg omhoog te kruipen, ik kreeg het idee dat iedereen me ook bekeek omdat het leek alsof ik in mijn onderbroek fietste ofzo, zo'n boxertje dan he. Bij ouders aangekomen besloot ik mijn vest om mijn middel te wikkelen als een soort bedekking, dan zag het er van de achterkant in ieder geval niet zo bloot uit. Maarja mijn tegenliggers hadden alsnog uitzicht op mijn super blote benen, maar ik dacht fuck it, als ik nu niet doorga dan gebeurd het voorlopig weer niet! Dus verstand op nul, muziekje in mijn oren, zonnebril op. Bij het Brouwerskolkje (best wel een flinke heuvel) werd het even pittig, en nam dan ook een pauze ondertussen, en dan zie je dit:




En dit! Hele klim hoor.



Kijk ik was er echt! Ik kan nooit echt ontspannen kijken tijdens een selfie in het openbaar, deze kwam als beste uit de bus.



Eindelijk op de Zeeweg! Zeg, waar is die zon nou?



Wederom een pauze, bij de zee, dat was een beetje mijn beloning. Al had ik het iets zonniger en warmer voorgesteld, en hee, voel ik nou spetters?? Het vestje kon niet aan ivm bedekking achterkant, dan maar kippenvel.



Tadaaa! Tijdens mijn pauzes niet Runkeeper op pauze gezet, dus ik fiets eigenlijk sneller dan 10 km per uur, als ik fiets.



Tot de volgende blog!




Geen opmerkingen:

Een reactie posten